St. El-La-Ma-Ris, Navelstreng met het Universum
St. El-La-Ma-Ris, Navelstreng met het Universum
…het sterre karakter in het Vrouwe-gezicht is de zachte perspectivische verblinding van de oorspronkelijke rondingen…
…ZIJ ìs de navelstreng, een tornadische spiraaldans als ver-scheurende kracht voor de geboorte…
…sangreal, het hart Zijn de draagouders van ons culturele DNA, El & La…
…water als de bloedkristal voor de aarde, informatie, zuurstof, voeding en bescherming…
…waterspiegel, water spiegel; het gezicht van oude wijsheden…
…C’est, C’is, et je ris…
…wat niet weet is wat ik gis…
…ik dans, ik dans, ik dans kracht door respect, ik breng ik haal en leid naar de plek…
…van klein tot groot is groot is klein, binnen zal ook buiten zijn…
…met de golf gaan open en dicht, het is waar juist de focus ‘licht’…
…is de draai het begin, sta je er al midden in…
…open hier met veel plezier, kind de vreugde dat ademt fier…
…beweging is mijn vocabulaire, de klank de kleur ik lach oprecht, polariteit is niet binair…
…is illusie dan ook in-echt…
…ik groei ik bloei door adem in, uit is ook een nieuw begin…
…alleen, alleen is All Een, balans de dans, ééns op één been…
…herinner weer, herinner weer; herinner weer, herinner weer…
acryl op linnen210 x 190 cm2012
De culturele verbindingen binnen de Euregio NL-B-D en de plaats van Maastricht daarin.
‘et je ris’
‘St. El-La-Ma-Ris, Navelstreng met het Universum’ is het ‘moederschilderij’ dat ten grondslag ligt aan ‘et je ris’, een project in opdracht van Maastricht & Euregio Culturele Hoofdstad 2018.
In 2012 werden nieuwe studenten in Maastricht uitgenodigd een bijdrage te leveren aan hun nieuwe thuisstad door hun lach te geven, ontstaan door een dierbare herinnering aan thuis. Dit verliep via een ris-tueel: studenten kregen een ‘et je ris’-tag op hun gezicht met rode schmink; na een contemplatief moment waarin ze dachten aan een mooie herinnering aan ‘thuis’, brachten zij hun lach over op een vochtige katoenen doek. Al deze ‘gematerialiseerde glimlachen’ van de studenten werden onderdeel van de sculptuur ‘C’est Maman’, een bolvormige sculptuur die met haar vorm verwijst naar moeder aarde.
Begeleidend gedicht:
“ST. EL & LA c’est MAman, et je RIS, DithE HEIoLIGEy BALANcSe bezwTUiSSchweEN MANn EuaNd VwfROmaUWn ISt DithE MOEuDtthER, EuaNd IKch LAugCHe”
ST. EL & LA c’est MAman, et je RIS
– de heilige balans tussen man en vrouw is de moeder, en ik lach
– die heilige Balance zwisschen Mann und Frau ist die Mutter, und ich lache
– the holy balance between man and woman is the mother, and I laugh
Het gedicht is de manifestatie van het gesproken woord; het zijn de klanken die het geheel begeleiden.
De tonen zijn zoals een navelstreng, de verbinding met het universum.
Het is een versmelting van vier talen: de drie talen van de Euregio, en het Engels als verbinding met de rest van Europa en de wereld.
Het schilderij vertelt het verhaal van het NU, met een VERLEDEN en over de TOEKOMST. Hierin zit alle informatie opgeslagen die nodig is om een stip aan de horizon te plaatsen en de weg ernaar toe te bewandelen. Het fungeert als een moederbord van waaruit alle andere zaken kunnen ontstaan.
Dit is een energieportret, een abstracte weerspiegeling van de waargenomen illusie die wij werkelijkheid noemen. Het geeft inzicht in energieën, energiestromen die zich achter onze 3D-waarneming bevinden.
Hoeft alleen nog ‘gelezen’ te worden.
Dit is de basis van alles wat volgt.
